بحران، بیخ گوش ناوگان حمل و نقل عمومی مازندران
شمال برگ: مازندران رئیس انجمن صنفی کارفرمایی شرکت های اتوبوسرانی غرب مازندران با اشاره به افزایش نجومی قیمت اتوبوس و هزینه فزاینده نگهداری این خودرو ها از وقوع بحران در زمینه حمل و نقل عمومی آگاهی داد.
شیوع کرونا و تبعات و خسارت اقتصادی آن در کنار نوسانات فزاینده نرخ ارز و به دنبال آن رشد کم سابقه قیمت کالاها و خدمات در کشور و تورم افسار گسیخته خیلی از صنایع و مشاغل را تا آستانه ورشکستگی پیش برد و حتی برخی کسب و کار را نیز با شکست روبرو کرد اما در این بین، یکی از مشاغلی که متحمل بیشترین خسارت شد، ناوگان حمل و نقل عمومی و به طور ویژه، اتوبوسهای بین شهری بودند. ارزان ترین وسیله‌ی حمل و نقل مسافر بعد از قطار که بیشترین پوشش و جابجایی مسافر در کشور بوسیله آن صورت می گیرد.
گرچه قسمتی از این خسارت و زیان اقتصادی به دلیل شیوع همه گیری کرونا و کاهش مسافر و عدم استفاده از این ناوگان عمومی رخ داد، اما بیش از آن، ضرر و زیان فعالان این حوزه نتیجه تورم افسارگسیخته در قیمت اتوبوس و اقلام مصرفی و عدم تناسب آن با افزایش نرخ کرایه بوده است به صورتی که امروز قیمت یک دستگاه اتوبوس با عنایت به بازار انحصاری تولید و محدودیت فروش کارخانه، به بیشتر از ۱۰ میلیارد تومان رسیده است.
ابراهیم عاطف، مدیر پایانه مسافربری شهرستان تنکابن در گفت و گو با ایسنا ضمن تاکید بر کاهش سرویس ها و تعداد اتوبوس ها در مسیرهای بین شهری از مبدا تنکابن، اظهار داشت: ۹۰ درصد جابجایی مسافران در پایانه تنکابن برای مقصد تهران است و این در شرایطی است که تعداد اتوبوس و خدمات ما در این خط، از ۱۶ سرویس در سال ۱۳۹۸ به ۹ سرویس امسال رسیده و هم اکنون و با کاهش آمار کرونا در کشور و بازگشت تدریجی به شرایط عادی، گرفتار مشکل در جابجایی مسافر در روزهای اختتام هفته و ایام تعطیل هستیم.
وی ضمن اشاره به افزایش مداوم قیمت اتوبوس از سال ۱۳۹۲ و عدم ارائه تسهیلات به مالکان در سال های اخیر، خاطرنشان کرد: در سال ۱۳۹۲ قیمت هر دستگاه اتوبوس ۲۰۰ میلیون تومان و تفاوت آن با قیمت خودروی یکسال کارکرد، حدود ۳۰ میلیون تومان بود، اما از سال ۱۳۹۴ و با افزایش قیمت ها، رفته رفته قیمت اتوبوس چندبرابر شد؛ بطوری که در سال ۱۳۹۶ ارزش یک دستگاه اتوبوس به ۷۰۰ میلیون تومان رسید و بعد از آن نیز در سال ۱۳۹۷ به ۱.۵ میلیارد تومان، در سال ۱۳۹۸ به سه میلیارد تومان، سال ۱۳۹۹ به بیشتر از پنج میلیارد تومان و امروز به ۱۰ میلیارد تومان رسیده و تفاوت قیمت خودروی یکسال کارکرد با خودروی صفر نیز به ۸۰۰ میلیون تا یک میلیارد تومان رسیده است.
مدیر پایانه تنکابن از کاهش درآمد مالکان اتوبوس باوجود افزایش قیمت این خودرو ها یاد و خاطرنشان کرد: با افزایش قیمت اتوبوس، قیمت اقلام مصرفی این خودرو و استهلاک آنها نیز افزایش چند برابری داشته و این فارغ از هزینه های معمول شامل حقوق راننده و شاگرد و هزینه سوخت، تعویض روغن و سایر هزینه هاست؛ بعنوان مثال هزینه بیمه شخص ثالث این خودرو ها، امروز به ۱۲ میلیون تومان، بیمه بدنه بیش از ۸۵ میلیون تومان(برای اتوبوس های مدل ۹۸ و بالاتر)، تعویض روغن ۴.۵ میلیون تومان و هزینه‌ی خرید یک جفت لاستیک بین ۱۸ تا ۲۸ میلیون تومان است که سبب شده، درآمد یک مالک اتوبوس نسبت به سال ۱۳۹۷ تغییر نکند.
عاطف با اشاره به اینکه از فاصله‌ی سال ۱۳۹۷ تا امروز، کرایه اتوبوس تنها ۳۰ درصد افزایش پیدا کرده است، از عدم تناسب افزایش آن با تورم یاد کرد و اضافه کرد: این افزایش به هیچ عنوان سنخیتی با افزایش بیش از ۳۰۰ درصدی قیمت اتوبوس و اقلام مصرفی آن نداشته و در نتیجه، منطقی است که هر مالک خودرو این سرمایه قابل توجه را در شغل دیگری که مشکلات کمتری دارد، صرف و سرمایه گذاری کند.
وی ضمن اشاره به نامه مکتوب مدیریت پایانه به مالکان اتوبوس در سال ۱۳۹۶ و عدم استفاده از خودروهای بیش از ۲ سال کارکرد در پایانه تنکابن، اظهار داشت: از شروع همه گیری کرونا در اسفند ۱۳۹۸ تا نیمه اول سال ۱۳۹۹، پایانه ها عملاً تعطیل یا نیمه تعطیل بودند و این مورد سبب کاهش نیمی از سرویس اتوبوس های پایانه تنکابن شد که با این وجود نیز، ظرفیت اتوبوس ها در سرویسهای مختلف تکمیل نمی شد و این مورد سبب شد تا به علت هزینه استهلاک بالا و هزینه نگهداری خودرو، غالب مالکان اتوبوس در شهرستان تنکابن، مانند خیلی از نقاط کشور مبادرت به فروش خودرو های خود کنند که نتیجه آن، کاهش توان ناوگان حمل و نقل اتوبوسرانی در مسیرهای بینشهری بود.
رییس انجمن صنفی کارفرمایی شرکت های اتوبوسرانی غرب مازندران در ادامه به بسته شدن مرزهای زمینی کشور و توقف جابجایی مسافر در مسیرهای آن، به ویژه ارمنستان و ترکیه اشاره نمود و خاطرنشان کرد: از نیمه دوم سال ۱۳۹۹ و با بسته شدن مرزها که همزمان با بهتر شدن شرایط همه گیری در داخل و افزایش استفاده از ناوگان حمل و نقل عمومی بود، تصمیم گرفتیم جهت جبران سرویسهای کاهش یافته، خودرو های بلاتکلیف در مسیرهای برون مرزی را به طور جایگزین در تنکابن مورد استفاده قرار دهیم که مؤثر بود، اما با افزایش واکسیناسیون و بازگشت به شرایط عادی و باز شدن مرزهای زمینی، حالا این خودرو ها به مسیرهای اصلی خود بازگشتند و ما با ترافیک مسافر و کمبود صندلی و سرویس مواجهیم.
عاطف، از حذف برخی سرویس ها و مسیرها به علت کاهش تعداد اتوبوس ها خبرداد و اضافه کرد: سرویس هرشب تنکابن به شهر مقدس قم که حدود ۱۰ سال فعال بود، در کنار برخی از سرویسهای روزانه به تهران به طور کامل حذف شده و در چنین شرایطی، نگرانی بابت انتقال مسافر و بحران ازدحام مسافران در ترمینال و بروز مشکلات وجود دارد.
وی با تاکید بر این که بیشترین جابجایی مسافر در ایام تعطیل و پرترافیک، با اتوبوس انجام میگیرد، تصریح کرد: هم اکنون تنها یک شرکت بعنوان تولیدکننده‌ی خودروی اتوبوس، به طور انحصاری و محدود مبادرت به تولید و فروش خودرو میکند که با عنایت به انحصاری بودن توزیع آن، اشخاص عادی قادر به و خرید اتوبوس نیستند و قیمت کارخانه آن نیز با بازار حدود ۲ تا سه میلیارد تومان اختلاف دارد؛ متاسفانه برخلاف کامیون و سایر خودرو های سنگین، واردات اتوبوس ممنوع بوده و این بر انحصاری بودن بازار آن افزوده است.
مدیر تنها پایانه غرب استان مازندران، از نامه نگاری با مسئولین تنکابن و پیشبینی شرایط بحرانی آتی یاد و اعلام نمود: این مورد حتی به طور حضوری به اطلاع استاندار مازندران نیز رسید، اما راهکار اصلی این مشکل، پیگیری مجلس و دولت و به طور ویژه توافق و عقد تفاهمنامه بین وزارت صنعت، معدن و تجارت و وزارت راه و شهرسازی و بانک مرکزی است که اگر همین امروز مصوب شود، اجرای آن بیش از یکسال یا شاید بیشتر زمان نیاز خواهد داشت، اما راهکار کوتاه مدت آن اعطای تسهیلات کم بهره(۴ درصد) به مالکان و سرمایهگذاران این حوزه است که میتواند با گرفتن تعهد نسبت به استفاده از تسهیلات در زمینه حملونقل و خرید اتوبوس باشد.
عاطف، بر لزوم پیگیری ویژه این مشکل توسط نمایندگان مجلس یاد و تصریح کرد: هم اکنون فعالیت در زمینه حملونقل عمومی، به ویژه ناوگان اتوبوس رانی بین شهری دلیل و توجیهی جز عشق و علاقه و دغدغه سرمایهگذاران آن ندارد، چونکه اکنون این پایانه با ۳۰۰۰ مترمربع زیربنا و چند هزار متر زمین، به اندازه یک رستوران بینراهی درآمد ندارد، در حالیکه در همین شرایط نامناسب اقتصادی، این پایانه ۳۰ پرسنل بیمه شده داشته و به طور غیرمستقیم نیز بر اشتغال تعداد خیلی از مردم منطقه تأثیرگذار است.
رئیس انجمن صنفی کارفرمایی شرکتهای اتوبوسرانی غرب مازندران همین طور ضمن اشاره به محدودیتهای مسیر تردد در شهرهای غرب مازندران و عدم درآمد ناوگان عمومی از محل جابجایی و حمل بار، اظهار داشت: تنها مسیر تردد مسافرانِ تنکابن و چالوس به تهران و سایر نقاط مرکزی کشور، از جاده کندوان است و غالب مسافران تمایلی به طی مسافت از مسیرهای جایگزین ندارند؛ همین طور خودرو های موجود در این مسیر به علت شرایط محور کندوان و مطالبه‌ی عمومی، از نظر کیفیت و سال ساخت، قابل مقایسه با مسیرهای سایر نقاط کشور نیستند؛ مضاف بر این که شهرستان تنکابن یک شهر صنعتی و تولیدی یا یک شهر مرزی نیست که رانندگان اتوبوس آن، مثل شهرهای کرمانشاه، اصفهان و بندرعباس از محل بار و جابجایی آن نیز درآمد داشته باشند و بنابراین سرمایهگذاران این حوزه در تنکابن، به حمایت و کمک بیشتری از طرف مسئولان نیاز دارند.
وی با اشاره به اینکه به علت افزایش چند برابری قیمت اتوبوس و اقلام مصرفی آن، تنها حمایت دولت از این بخش میتواند جبران کاهش توان ناوگان حملونقل عمومی را کرده و آنرا به شرایط قبل بازگرداند، اظهار کرد: مالکانِ بومی اتوبوس های پایانه تنکابن که در سال ۱۳۹۸ مبادرت به فروش خودرو های خود کردند، امروز با مبلغ حاصل از فروش ۲ دستگاه اتوبوس آن زمان خود، قادر به خرید یک دستگاه خودروی یکسال کارکرد هم نیستند.
منبع: shomalbarg.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب