دو رسم ماندگار عاشورایی كه در روستای شیردره سوادكوه انجام می شود؛
آیین ذوالجناح خوانی و تجلیل از پیرغلامان
به گزارش شمال برگ، مازندران آئین ذوالجناح خوانی و تجلیل از پیر غلامان روستا از سنت های مهمی است که در روستای شیردره سوادکوه در عصر عاشورا صورت می گیرد. سال جاری اهالی روستا به دیدار روضه خوانی رفتند که حدود ۱۰۰سال عمر با برکت از خدا گرفت و بیشتر از نیم قرن به آموزش قرآن و مدح خاندان علیهم السلام در حسینیه روستای شیردره پرداخت.
عاشورا که می رسد، غمی برجانمان می نشیند که قابل وصف نیست.
ایرانیان، در هر شهر و دیاری که باشند، در روز عاشورای حسینی، خویش را به زادگاهشان می رسانند و عزای حسین (ع) را برپا می دارند.
روستای شیردره واقع در دهستان ولووپی شهرستان سوادکوه مانند خیلی از روستاهای مازندران، در سال های اخیر گرفتار مهاجرت های بی رویه به شهر های مجاور شده است. ولی در روزهای محرم، گویا مغناطیسی قدرتمند همه را گرد هم می آورد. حسینیه روستای شیردره، محل گردهمایی جوانان و کهنسالانی است که دل در گروی عشق به خاندان خاندان عصمت و طهارت دارند.
آیین ها و رسوم مختلفی در دهه اول و دوم محرم در این روستا برگزار می گردد.
پرجمعیت ترین شب این حسینیه، شب هفتم محرم است که با ورود علم به محوطه حسینیه، بیشتر از ۴۰ ذبح و قربانی صورت می گیرد و با نوحه ای همراه می گردد که بشدت مورد توجه و علاقه عزاداران است. نوحه ای با آگاه « به به علم درآمد، چه خوش نظر درآمد.» همخوانی می شود.
از دیگر رسوم مهم روستای شیردره در روز عاشورای حسینی، سنت ذوالجناح خوانی است. اسبی را به شکل ذوالجناح تزئین کرده و همراه با نوحه معروف« ای به خون رنگین لگام و یال و زین ذوالجناح » در محوطه حسینیه می چرخانند و عزاداران با اهدای نذری های خود، لحظات معنوی و خاصی را بوجود می آورند.
تجلیل از پیر غلامان روستا یکی دیگر از سنت های مهم و قدر شناسانه ای است که در عاشورای حسینی صورت می گیرد. سال جاری اهالی روستا به دیدار صفت الله تاج الدین رفتند. روضه خوانی با حدود ۱۰۰سال عمر با برکت که بیشتر از نیم قرن به آموزش قرآن و مدح خاندان علیهم السلام در حسینیه روستای شیردره مشغول بود و اینروزها به دلیل کهولت سن و بیماری در منزل بستری است.
نوحه معروفی از این مداح پیشکسوت در میان اهالی مورد استقبال همیشگی قرار گرفته است که با آگاه « رو به کارزار آمد، چون شیر به شکار آمد» در بیشتر روستاهای استان خوانده می شود.
محرم که می رود، ما می مانیم و غمی بر جانمان که از کودکی با آن مانوسیم.
منبع: شمال برگ
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب