جانباز و آزاده گیلانی:
نان، نمك و یك دانه خرما زیباترین افطار دوران اسارت بود
شمال برگ: از گیلان یك جانباز و آزاده گیلان، با اشاره به اینكه نان و نمك و یك دانه خرمای سفره افطاری ما به زیبایی دوران اسارت را تعریف می كند، اظهار داشت: اسرا حلاوت شب زنده داری در ماه رمضان را به سختی بی خوابی ترجیح می دادند.
اسماعیل یکتایی لنگرودی در گفت وگو با ایسنا، با اعلان اینکه در سال ۱۳۶۲ و در سن ۱۴ سالگی داوطلبانه به جبهه های نور مقابل ظلمت اعزام شدم، اظهار نمود: پس از گذشت دو سال در عملیات والفجر ۱۰ در منطقه حلبچه بر اثر به هدف خوردن ترکش های ناشی از انفجار مین به درجه جانبازی نائل شدم، اما در همان زمان و با وجود جراحت به اسارت دژخیمان بعثی درآمدم؛ این در حالیست که همرزمان خیال می کردند به شهادت رسیدم.
وی با اشاره به وجود مزارش در گلزار شهدای لنگرود، اشاره کرد: خانواده و دوستان برای من مزار تهیه کرده و لباس هایم را به خاک سپرده بودند و در سالگرد شهادتم گرد مزارم جمع می شدند، اما پس از اختتام سال های اسارت و بازگشت به وطن در سال ۱۳۶۹ زائر مزار خودم شدم.
این آزاده گیلانی، تاریخ و فرهنگ دفاع مقدس را مملو از اتفاق ها و رویدادهایی دانست که ثبت و ضبط تک تک آنها به زمان طولانی و اراده استوار نیازمند است و عنوان کرد: وقایع اسارت رزمندگان در بازداشتگاه های عراق و آزار و اذیت های دشمن، مقطع مهمی از این دوره تاریخی و با اهمیت را تشکیل می دهد؛ جالب تر اینکه قسمتی از این اتفاق ها در روزهای ماه مبارک رمضان بوده است.
یکتایی، با اشاره به خاطرات خود از ایام اسارت در اردوگاه تکریت۱۱، افزود: در ایام اسارات حس قرب به خدا خصوصاً در ماه رمضان ملموس تر و محسوس تر می شد. سجده های طولانی، گریه ها و تضرع ها و نماز شب ها، دعاها و استغاثه های نیمه شب اسرا آدمی را به تعجب وا می داشت.
وی با اعلان اینکه شب های جمعه دعای کمیل و صبح های جمعه زیارت عاشورا و دعای ندبه می خواندیم، افزود: در ماه رمضان درجه عرفان به نهایت اوج خود می رسید و نورانیت خودرا هویدا می کرد. نشستن در کنج آسایشگاه و قرائت قرآن و دعاهای مخصوص شب های قدر از احوالات بسیار عالی و پرمعنای ایام اسارت محسوب می شود.
این جانباز ۷۰ درصد، با اعلان اینکه نان و نمک و یک دانه خرمای سفره افطاری ما به زیبایی دوران اسارت را تعریف می کند، متذکر شد: یکی از شب های ماه رمضان سال دوم اسارتم در اردوگاه تکریت از خواب بیدار شدم و برخی از هم بندی هایم را دیدم که به دور از چشم نگهبانان بعثی مشغول خواندن دعا و نمازهای مستحبی هستند. دیدن چنین صحنه هایی سبب می شد به حال خوش آنان غبطه بخورم.
یکتایی، با اشاره به خباثت افسران عراقی در ممنوعیت شب زنده داری و نماز خواندن اسرا در شب، اشاره کرد: تنها اجازه صرف سحری و خواندن نماز بامداد داشتیم، اما اسرا کماکان به عبادات خود ادامه می دادند پس دژخیمان بعثی استراحت و خواب در روز را برای ما ممنوع کردند تا دیگر نتوانیم شب ها بیدار بمانیم.
وی با اعلان اینکه اسرا حلاوت شب زنده داری در ماه رمضان را به سختی بی خوابی ترجیح می دادند، اظهار داشت: برخی از هم بندی ها در طول روز به حالت نشسته می خوابیدند تا عراقی ها متوجه نشوند و وقتی متوجه می شدند شدیدا ما را تنبیه و شکنجه می کردند، اما دست از عبادت در شب بر نمی داشتیم.
این آزاده گیلانی، بعضی از شکنجه های عراقی ها را غیر انسانی دانست و افزود: افسران بعثی به جهت اینکه اسرا را با زبان روزه بیشتر آزار و اذیت کنند، به بهانه های واهی ما را با سرهای تراشیده ساعت ها زیر نور آفتاب نگه می داشتند و گاهی مورد ضرب و شتم قرار می دادند. جارو زدن حیاط اردوگاه با دست و جمع کردن سنگ ریزه ها یکی از این شکنجه ها بود که موجب بی حالی، تشنگی زیاد و حتی غش کردن اسرا می شد، اما همچنان تمام مرارت ها و سختی ها را به جان می خریدیم تا بتوانیم اعمال ماه رمضان و با اهمیت تر از همه روزه را به جا آوریم، برای اینکه روزه داری را بر خود واجب می دانستیم.
یکتایی، با اشاره به نقش بی بدیل روحانیون آزاده بعنوان پدران معنوی اردوگاه در روزهای اسارت، تصریح کرد: وقت افطار و اذان مغرب، اسرا برای اقامه نماز آماده می شدند و با سهمیه آب وضوی خود که برای هر نفر نصف یک لیوان بود، وضو می گرفتند و نماز می خواندند. پس از نماز مغرب و عشا نیز ظرف های غذای خودرا که با پتو پیچیده بودند تا گرم بماند، بین هم تقسیم و افطار می کردیم.
به گزارش شمال برگ به نقل از ایسنا، حاج اسماعیل یکتایی لنگرود، آزاده و جانباز ۷۰ درصد که هم اکنون دارای مدرک تحصیلی کارشناسی ارشد در رشته حقوق خصوصی است، طی این سال ها ضمن همکاری با صفحات ادبی نشریات مختلف کشور و چاپ بیش از ۲۰۰ مقاله ادبی، داستان و شعر با مضامینی همچون ادبیات پایداری توانسته چندین جلد کتاب تحت عناوین «بازداشتگاه تکریت۱۱»، «مثل پرنده»، «پرستوهای مهاجر»، «تشنه شبنم»، «عطرگل محمدی»، «در اسارت یانکی ها»، «زندگی ممنوع»، «فرهنگ آزادگان»، «تدوین فرهنگ اعلام شهدای گیلان» و «رقص روی یک پا» را نیز به رشته تحریر درآورد.
این آزاده گیلانی نخستین مجموعه شعر سپید خودرا تحت عنوان «نسیم شرقی» نذر حضرت صاحب الزمان(عج) کرده است.
خاطرات کامل حاج اسماعیل یکتایی لنگرودی که حاصل ۲۰۰ ساعت مصاحبه توسط حوزه هنری است در سال ۱۳۹۶ چاپ و وارد بازار کتاب شد. این کتاب که «رقص روی یک پا» نام دارد شامل خاطرات شفاهی این آزاده و جانباز ۷۰ درصد در چند بخش از شروع کودکی تا دوران انقلاب اسلامی و بعد از آن حضور در جبهه های جنگ و جانبازی و اسارت به دست دژخیمان بعثی است.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب